Książki - okręty myśli żeglujące po oceanach czasu i troskliwie niosące swój drogocenny ładunek z pokolenia w pokolenie.
Na-brzozowej-korze...
W dziejach ludzkości do utrwalania
tekstu używano różnorodnego materiału pisarskiego, poczynając od tabliczek
glinianych, liści palmowych, kory drzew, płótna, a skończywszy na
papirusie i tabliczkach metalowych lub drewnianych. W starożytnym Egipcie i w Grecji najpowszechniej używanym
materiałem pisarskim był papirus, a zwój – typową postacią książki. Książka w tej
postaci wraz z upadkiem kultury starożytnej przestała odgrywać dawną rolę i
została zastąpiona kodeksem. Po raz
pierwszy na większą skalę jako materiału piśmiennego zaczęto używać pergaminu.
Była to specjalnym sposobem garbowana skóra koźla, owcza lub cielęca.
Najdelikatniejszym gatunkiem pergaminu był velin. Nazwa "pergamin" pochodzi od miasta
Pergamon, słynącego z jego wyrobu. Nowe materiały piśmienne - pergamin i papier - z
biegiem czasu wyeliminowały niewygodny w użyciu zwój. Papier
dotarł do krajów arabskich dzięki Chińczykom, którzy wytwarzali go ze szmat
lnianych i konopnych. Wynalazek produkcji papieru szybko rozprzestrzeniał się docierając do Europy około roku 1100.
W wieku XII na wschodzie Europy pisano
na korze drzew. Mimo że dokumenty na brzozowej korze były znane ludności wielu
kultur, m.in. Rusinom i Finom, to termin gramoty na brzozowej korze jest
charakterystyczny jedynie dla ziem ruskich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz