 |
| Karol Wielki |
Dla życia
literackiego świata ogromne znaczenie miało zaproszenie w VIII wieku przez
cesarza Karola Wielkiego na jego dwór wielu uczonych, których zadaniem było
krzewienie nauki. Wówczas z Italii przybył mnich benedyktyński z klasztoru na
Monte Cassino, kronikarz i poeta, Paweł Diakon (Paulus Diaconus), który został
zaproszony na dwór Karola Wielkiego jako nauczyciel gramatyki. W tym czasie z
Yorku w Northumberland przybył filozof, teolog, pedagog i teoretyk muzyki Alkuin,
który posiadał rozległą wiedzę. W szkole katedralnej w Yorku zdobył
wykształcenie w zakresie trivium i quadrivium oraz prawa, literatury
starożytnej, łaciny i greki. W Akwizgranie przebywał od 782 roku, gdzie
kierował szkołą pałacową na dworze Karola Wielkiego. Stał się również doradcą
władcy w sprawach nauki i wychowania. W roku 796 opuścił dwór i osiadł w nadanym
mu przez władcę opactwie benedyktyńskim św. Marcina w Tours, gdzie założył szkołę,
która stała się później wzorem dla innych szkół klasztornych. Jego uczeń
Hrabanus Maurus był kierownikiem biblioteki klasztornej w Fuldzie. Karol Wielki
w Akwizgranie utrzymywał sztab pisarzy. Uczeni mieli opracowywać
filologicznie wydania literatury klasycznej. W harmonii z dążeniami do
scentralizowania życia umysłowego pozostawała praca reformatorska podjęta w
zakresie form pisania. Stopniowo udało się wprowadzić jako typ ujednolicony
pismo karolińskie.
 |
| Paweł Diakon |
Karol Wielki zgromadził bogatą bibliotekę pałacową.
Pierwszym źródłem nabytków były dary, jakie cesarz otrzymywał od przyjaciół i
osób znających jego zamiłowanie do książek. Rękopisy przysyłali mu papieże, np.
Hadrian I i Leon III, biskupi i uczeni, m.in. Paweł Diakon, którzy składali
mu dedykacyjne egzemplarze swoich utworów. Doradcą i pośrednikiem w zdobywaniu
książek z Anglii i Irlandii był uczony Alkuin.
 |
| Iluminacja z Codex Vindobonesis |
Biblioteka pałacowa była więc różnorodna
w treści, lecz nie stanowiła przypadkowego zbioru. Skupiała najważniejsze
dzieła ówczesnej literatury światowej w najbardziej poprawnych tekstach.
Biblioteka związana była z kancelarią i archiwum cesarskim, posiadała również
własne skryptorium. Karol Wielki był pierwszym koronowanym bibliofilem
średniowiecza, a jego zbiory tworzyły pierwszą państwową i dworską bibliotekę.
W jego państwie istniała sieć ośrodków klasztornych i szkolnych, które
kontaktowały się ze sobą, wymieniały wzajemnie książki, pomagały sobie, a prawie
każdy klasztor posiadał jakieś oryginalne, cenne dzieło.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz