Średniowieczna mapa świata... z Ebstorf

W roku 1830 w pomieszczeniu magazynowym klasztoru benedyktynek w Ebstorf w Dolnej Saksonii odnaleziono średniowieczną mapę świata. Miała 3,57 m średnicy i została namalowana na 33 zszytych kawałkach pergaminu, na planie koła z wpisaną figurą Chrystusa z rozpostartymi rękami na znak krzyża. Ten typ map – orbis terrae – popularny był w epoce średniowiecza i ilustrował ówczesny pogląd na świat. W jej centrum umieszczono Jerozolimę, którą uważano wówczas za centrum świata. U góry mapy jest wschodnia strona świata, u dołu – zachodnia. Europa przedstawiona jest w części północno-zachodniej. Dobrze opisany jest obszar basenu Morza Śródziemnego. W części zachodniej mapy zaznaczona jest Polska i Czechy oraz Karpaty. 

Z obiektów geograficznych Azji na mapie zaznaczono rzeki Ganges i Indus, a także Mur Chiński. Umieszczono również na niej znany w średniowieczu obszar Afryki Północnej z Nilem. Mapa powstała w 1234 roku, a za jej autora uważa się Gerwazego z Tilbury. Ta mappa mundi jest największym ze znanych przedstawień świata w średniowieczu, a nazwę swą zawdzięcza miejscu, gdzie była przechowywana. Oryginalna mapa uległa zniszczeniu podczas nalotów dywanowych na Hanower w 1943 roku. Do naszych czasów zachowały się jedynie jej przedwojenne reprodukcje.