Uzdrowiska... w starożytnej Grecji

Wiara w pochodzenie chorób od bogów zaczęła zanikać w Grecji w V wieku p.n.e. Od tego czasu powoli zaczęła rozwijać się medycyna, a wraz z nią pojawiły się ośrodki lecznicze. Do tzw. asklepiejonów, czyli greckich sanktuariów boga Asklepiosa zajmującego się uzdrawianiem ludzi, przybywali chorzy z prośbą o wyleczenie. Takie sanktuaria Grecy budowali przy źródłach wód termalnych lub mineralnych oraz w miejscach o szczególnym klimacie. We wschodniej części Peloponezu znajdował się kompleks leczniczy w Epidauros, w którym bogaci pacjenci mogli zażywać kąpieli i masaży oraz zdrowo się odżywiać. W centrum tego kompleksu znajdowała się świątynia Asklepiosa, boga i patrona sztuki lekarskiej. W Grecji istniały również inne ośrodki uzdrowiskowe, do których przyjeżdżali pacjenci ze wszystkich zakątków Hellady. Wśród nich wyróżniał się Asklepiejon na wyspie Kos wzniesiony na czterech tarasach połączonych marmurowymi schodami. Wokół świątyni  znajdowały się budynki, w których mieszkali pielgrzymi oraz siedziba hipokratejskiej szkoły lekarskiej, która konkurowała z pobliskim Knidos. 

Asklepiejon na wyspie Kos

Do innych znanych ośrodków należały: Delfy, o których mówiło się, że woda ze źródła kastalskiego ma właściwości uzdrawiające, Leben na Krecie – wzniesione nad źródłami termalnymi, Pergamon, Cyrena oraz attyckie Oropos, poświęcone herosowi Amfiaraosowi, gdzie pielgrzymi otrzymywali informacje o istocie swojej choroby i środkach leczniczych, które powinni stosować. Uzdrowiskiem położonym na zachodnim krańcu greckiego świata było Ampurias – kolonia Massalii na północno-wschodnim wybrzeżu Iberii.