Jaspis (z gr. laspis – cętkowany kamień) to krzemionkowa skała osadowa, zbudowana w różnych proporcjach z kwarcu i chalcedonu. Ma różne barwy – od szarej poprzez żółtą, zieloną, szaroniebieską aż do czerwonej. Jaspisy pochodzące z Pustyni Libijskiej są przeważnie żółte i brunatne, czerwona odmiana występuje w Górach Harzu, zielona w Chinach i na Uralu. Olbrzymie złoża jaspisu znajdują się na Syberii, w Indiach i Stanach Zjednoczonych. Kamień ten występuje także w Polsce na Dolnym Śląsku. Różnorodność domieszek w jaspisach powoduje, że są pięknym tworzywem dla rzeźb. Wypolerowana tafla tego kamienia sama już jest jak wspaniały obraz. Najpiękniejsze okazy jaspisów uralskich znajdują się w Ermitażu. Car Piotr I wysyłał specjalne ekspedycje w poszukiwaniu tych pięknych kamieni.
Jaspis nigdy nie był łatwy do obróbki. Odznacza się niezwykłą twardością, co sprawiało, że przed wiekami wykonywano z tego kamienia tylko drobiazgi: przybory do pisania, szkatułki, popielniczki czy pieczątki. Dopiero zastosowanie w technice obróbki korundu i karborundu, a więc twardych materiałów ściernych, umożliwiło w XVIII i XIX wieku wykonywanie w szlifierniach olbrzymich waz. Jaspisy cieszyły się uznaniem nie tylko w Rosji. Podróżnik holenderski z XVII wieku Boecjusz de Bott pisał o jaspisach barwy purpurowej i białej znalezionych na terenach dzisiejszych Czech. Obróbką tych pięknych kamieni Czesi zajmowali się od XIV wieku. 
Gdzieś czytałam, że jaspis spośród wszystkich kamieni jest najlepszy na stres. Jest znany jako „najwyższy opiekun” i mówi się, że pomaga osiągnąć stan spokoju i zen. Chroni naszą energię, pochłaniając całą negatywność, więc świetnie jest mieć go pod ręką, gdy przechodzimy przez ciężki czas. Mówi się, że Jasper wydobywa prawdę z wnętrza i pomaga jasno widzieć rzeczy i być uczciwym wobec siebie.
OdpowiedzUsuń