Kudurru... pierwszy dokument własności

Kudurru z czasów panowania władcy 


kasyckiego Meli-Szipaka 
(1188-1174 p.n.e.)

Kudurru, czyli dokument własności

Kudurru, w języku akadyjskim „kamień graniczny”, to w starożytnej Mezopotamii płaskorzeźbiona stela kamienna poświadczająca królewskie nadanie ziemi wasalom. Oryginał, wykonany w kamieniu, przechowywany był w świątyni, zaś kopie na glinianych tabliczkach pozostawały u właścicieli. Po jednej stronie tego specyficznego „dokumentu” znajdował się akt prawny zawierający informacje o granicach terytoriów oraz ich właścicielach. W tekście wyrytym na kudurru podane były dokładne wymiary i lokalizacja nadanej ziemi. Po jego drugiej stronie widniały symbole religijne i postacie bóstw, które odgrywały role świadków nadania ziemi. Taki kamień zawierał również zaklęcia skierowane do różnych bogów, aby srodze ukarali tego, kto chciałby zniszczyć ten dokument lub zmienić granice darowizny. 


Symbole na kudurru

Kudurru kasyckie ok. 1125-1100 p.n.e.

W górnej części kudurru znajdowały się zazwyczaj trzy symbole głównych mezopotamskich bóstw: półksiężyc symbolizujący Sina – boga Księżyca; gwiazda, znak Isztar – bogini miłości i wojny oraz tarcza słoneczna Szamasza, boga sprawiedliwości. U podstawy kamienia kudurru przedstawiano symbole związane ze światem podziemnym, m.in. rogatego węża oraz skorpiona Iszary.