Egipskie zwierciadła... metalowe

Przeglądając się codziennie w lustrze nie myślimy, że wynalazek zwierciadła sięga niepamiętnych czasów. Wiele tysięcy lat doświadczeń i wynalazków z różnych dziedzin nauki i techniki pozwala nam dzisiaj posługiwać się tak znakomitym sprzętem. Gdzie powstało pierwsze zwierciadło metalowe? Na to pytanie nie można odpowiedzieć w sposób jednoznaczny. Wiele wskazuje na to, że ten wynalazek mógł powstać w różnych miejscach, a jednym z nich był Egipt... 



Egipcjanie znali zwierciadło i w połowie III tysiąclecia, czyli za czasów 4 i 5 dynastii, główne typy luster egipskich już się ustaliły. Były one niemal wyłącznie zwierciadłami ręcznymi. W okresie Nowego Państwa wytwarzano zwierciadła masywne, o grubych rękojeściach. Wyrabiano je przeważnie z brązu, chociaż spotykamy zwierciadła miedziane, srebrne i złote, posrebrzane oraz pozłacane. Początkowo wycinano je z blachy metalowej, później odlewano. Zwierciadła egipskie, zwykle niewielkich rozmiarów, bo ich średnica wahała się od 15 do 20 cm, były płaskie, wypukłe lub z lekka wklęsłe, zaopatrzone w rękojeść, toczoną ręcznie z drzewa akacjowego lub cedrowego. Te cenniejsze miały rękojeść drewnianą, którą wykładano złotem lub srebrem oraz kamieniami tj. lapis lazuli, obsydianem, kryształem górskim lub karneolem. Do zdobienia rękojeści stosowano również barwne szkliwo. Rękojeści wykonywano nie tylko z drewna, ale i z brązu, ozdobione oraz z kości słoniowej. Rękojeść początkowo miała kształt maczugi, z czasem przekształciła się w trzon zakończony głowicą, kwiatem, ślimacznicami, głową bogini Hator lub boga Besa.              





Zdarzały się także lustra, w których rękojeść miała kształt nagiej postaci dziewczęcej. Zwierciadła były kosztowne i mogli sobie na nie pozwolić tylko ludzie majętni. Mniej wartościowe przechowywano w skórzanych futerałach lub plecionych z wikliny, zaś najdroższe - w szkatułach z drewna i kości słoniowej. Zwierciadła egipskie najczęściej miały kształt słońca.