Pismo klinowe i... druk

Pismo klinowe było bardzo skomplikowane. Sztuka pisania wówczas była umiejętnością rzadką i żeby biegle pisać, pisarz musiał opanować kilkaset różnych znaków oraz ich kombinacji. 

Rylcem na glinie

Znaki na glinie wytłaczano rylcem, a gdy zachodziła potrzeba sporządzenia większej ilości odbitek Asyryjczycy stosowali pewien rodzaj druku, używając sztanc drukarskich. Były to ogromne metalowe płyty, na których grawerowano wypukłe znaki. Trzeba je było wygrawerować odwrotnie, żeby otrzymać prawidłową odbitkę. Matryce te przykładano do płyt glinianych i po naciśnięciu odbijano znaki. Takimi sztancami posługiwano się nie tylko do odbijania tekstów, ale stosowano je również do rysunków i ornamentów na kaflach. Sztance te były odmianą pieczęci walcowych, których używali wcześniej Sumerowie.

Biblioteka Assurbanipala

Biblioteka Assurbanipala zawierała olbrzymią część piśmiennictwa naukowego, historycznego i literackiego starożytnej Mezopotamii. W bibliotece tej istniały katalogi i odrębne działy, a tytuły ksiąg stanowiły pierwsze słowa tekstu. Gliniane księgi nie stały na półkach, ale… mieściły się w drewnianych kasetach. U dołu każdej tabliczki wytłaczano pieczęcią napis: 

Ekal Aszszurbanipala, szar kiszszati, szar mat Aszszur = Pałac Assurbanipala, króla świata, króla Asyrii.