Macedoński system... monetarny

Tetradrachma Filipa II

Filip II (359–336 p.n.e.), twórca macedońskiej potęgi, pierwszy zaczął bić złote monety na dużą skalę. Przyjął dla nich nie stopę perskich darejków, czyli 16,5 g, lecz attycką, dotychczas używaną dla srebra - stater wagi 8,5 g. Za czasów Filipa II w Macedonii panował bimetalizm. Były więc dwie waluty i dwie stopy mennicze: waluta złota ze stopą attycką i srebrna ze stopą perską. Wzajemną wartość złota i srebra ustalił król w stosunku 1 : 10. W Macedonii złoto staniało. Srebro perskie było tańsze od macedońskiego. Ta różnica wartości wywoływała charakterystyczne zjawisko przepływu metali szlachetnych dwoma przeciwnymi strumieniami: złota do Persji i srebra do Macedonii. Na różnicy pieniądza spekulowały kantory wymiany. W krajach objętych perskim systemem monetarnym za minę złota macedońskiego otrzymywano 13 min srebra. W Macedonii 10 min srebra wymieniano na jedną złotą, więc 3 miny srebra były zarobkiem. W ten sposób w Macedonii gromadzono zapasy srebra, które przeznaczano na zbrojenia wojenne. 

Złoty stater Filipa II Macedońskiego

Ówcześni władcy według własnego uznania ustalali stosunek złota do srebra. Należy zaznaczyć, że kopalnie były ich własnością i to oni zezwalali na sprzedaż czy kupno kruszców. Tak więc wola panującego była regulatorem ceny złota czy srebra.