Starożytny Egipt... nauka do celów praktycznych

Starożytni Egipcjanie swoje dokonania naukowe ograniczali przede wszystkim do celów praktycznych. Matematyka służyła geometrom mierniczym i architektom. Uczniowie przygotowujący się do tych zawodów często rozwiązywali różne skomplikowane zadania, na przykład musieli umieć obliczyć, ilu ludzi potrzeba do przewiezienia obelisku długiego na 110 i szerokiego na 10 łokci albo ile racji żywnościowych trzeba przygotować dla oddziału wojska. Nauczyciele matematyki uczyli obliczania powierzchni  wielokątów, a nawet koła oraz objętości brył. Dzięki temu praktycznemu nauczaniu rachmistrzowie potrafili obliczać powierzchnię pól, a nawet szczegółowe podatki. Architektom często pomagali przy wznoszeniu skomplikowanych budowli.  
                 

Zegar wodny

Egipcjanie wiele uwagi poświęcali obserwacjom gwiazd, które ułożyli w grupy, różne od tych, którymi my się posługujemy. Współczesne gwiazdozbiory mają pochodzenie babilońskie. Swoje obserwacje - w postaci map nieba - utrwalali na sklepieniach grobów, sarkofagach i zwojach papirusu. Zapisywali również ruchy gwiazd, używając do odmierzania czasu w godzinach nocnych zegara wodnego. Było to naczynie w kształcie kielicha z małym otworem na dole, przez który wyciekała woda. Na jego wewnętrznej ścianie zaznaczono kreskami poziom wody w różnych godzinach nocy. W ciągu dnia naczynie z wodą zastępował zegar słoneczny. Egipcjanie dzień, liczony od wschodu do zachodu słońca oraz noc dzielili na 12 części. Tak powstał podział doby na 24 części. Egipcjanie w oparciu o obserwacje astronomiczne ustalili, że rok ma 365 dni. Podzielili go na 12 miesięcy po 30 dni, dodając po ostatnim 5 dni, poświęconych 5 najważniejszym bóstwom. Miesiąc dzielili na dekady, a nie na tygodnie.