Papirus Ebersa... staroegipski poradnik medyczny

Papirus Ebersa to poradnik medyczny pochodzący z czasów starożytnego Egiptu. Manuskrypt ten został znaleziony w Tebach w 1862 roku – tak twierdził handlarz, od którego w 1873 roku niemiecki egiptolog Georg Ebers zakupił zwój papirusowy. W roku 1875 Ebers opisał swoje „znalezisko“ w dwutomowej publikacji pod tytułem Papirus Ebersa, hermetyczna księga o lekach Egipcjan, w piśmie hieratycznym. Najprawdopodobniej poradnik ten został napisany najpóźniej około 1550 roku p.n.e., a przybliżoną datę jego powstania można było ustalić na podstawie notatek kalendarzowych zawartych na jego odwrocie. Zwój papirusowy ma 20,23 m długości, składa się ze 108 rozdziałów, z których każdy zawiera od 20 do 22 wierszy. Na papirusie spisano informacje medyczne z zakresu chirurgii i chorób wewnętrznych, a także  sposoby wykorzystywania w medycynie minerałów i roślin leczniczych. W manuskrypcie zanotowano przeszło 800 przepisów na sporządzanie leków i opisano prawie 700 medykamentów. Ten starożytny poradnik medyczny zawiera przybliżony spis treści i komentarze oraz nieznane archeologom  nawet specjalistyczne określenia medyczne z tamtych czasów. Spora część składników wymienionych w manuskrypcie pozostawała zagadką do połowy XX wieku, a jednym z nich były... konopie.

Duńska egiptolog Lise Manniche twierdzi, że recepta o numerze 821 odnosi się do wykorzystywania marihuany, którą w języku staroegipskim nazywano shm-shm-tu lub sm-sm-t. Receptura ta brzmi: Utrzeć konopie z miodem i wprowadzić do pochwy... Był to sposób na pozbycie się zapalenia ścianki pochwy. Natomiast recepta nr 618 odnosi się do zapalenia lub grzybicy paznokcia i zaleca wymieszanie ochry z miodem, konopiami i dwoma innymi nieznanymi składnikami. Nadal jednak wiele z substancji wymienionych w tym staroegipskim kompendium wiedzy medycznej pozostaje zagadką.